Ruis werd je soms liefkozend genoemd door oma Lotte en door een paar kameraden op de Wilheminagroep. Vandaag moest je perenboom onder de douche, want de bladluizen doen zich te goed aan de sappige jonge scheuten en bloesems. Dat gaf ons de kans om alle berichtjes van de Wilhelminagroep die aan de herinneringsboom vastzaten opnieuw te lezen… Je hebt met je lach, positiviteit een plekje veroverd in veel harten en genoten van het leven. Door alle verhalen blijven wij nieuwe kanten van je ontdekken.
Toen wij van de zomer kampeerden vertrok je regelmatig naar het toiletgebouw verderop. Ik wist niet waarom je zo vaak en lang weg was en vroeg wat je daar deed. Je gaf als antwoord: daar is betere wifi.
Inmiddels geeft Irene haar herinnering meer duidelijkheid: daar was je betere liefie.
Jammer dat we haar nooit hebben kunnen ontmoeten…
